امام رضا (علیه‌السلام)
اَلْإِمَامُ الدَّلِیلُ فِی الْمَهَالِکِ مَنْ فَارَقَهُ فَهَالِکٌ
امام در مهلکه‌ها راهنماست و هر کس از او جدا شود هلاک می‌گردد.
الکافی، ج۱، ص۱۹۸
خورشید هدایت و حیات است امام
سرچشمۀ فیض و برکات است امام
نابود شود هر که از او دور افتد
در مهلکه‌ها، راه نجات است امام
#حسین_ابراهیمی
شعر هیأت
ناب‌ترین اشعار آیینی
حُسنت، به هزار جلوه آراسته است
زیبایی‌ات از رونق مه کاسته است
من آنچه دل تو خواست، هرگز نشدم
اما تو، همانی که دلم خواسته است
#محمدجواد_غفورزاده
امام رضا (علیه‌السلام)
اَلْمَسْأَلَةُ مِفْتَاحُ الْبُؤْسِ
دست نیاز به سوی دیگران بردن، کلید فقر و تنگدستی است.
نزهة الناظر، ص۱۲۹؛ بحار الأنوار، ج۹۳، ص۱۵۷
بر سفره این و آن، سخن ساز مکن
جز درگه حق نیازت ابراز نکن
کار تو اگر بسته بماند بهتر
دروازۀ فقر را به خود باز مکن
#علی_اصغر_دلیلی_صالح
امام_رضا (علیه‌السلام)
عَجِبْتُ لِمَنْ أَیْقَنَ بِالْقَدَرِ کَیْفَ یَحْزَن
تعجب می‌کنم! کسی که تقدیر الهی را باور دارد چگونه اندوهگین می‌شود!
الکافی، ج۲، ص۵۹
خواهی که تو را عشق به منزل ببرد
کشتیِ تو را خدا به ساحل ببرد
تسلیم مقدّرِ خدا باش ای دوست
ایمانِ به تقدیر، غم از دل ببرد
#محمد_جواد_غفورزاده
امام رضا(علیه‌السلام):
اَلْإِمَامُ اَلْأَنِیسُ الرَّفِیقُ وَ الْوَالِدُ الشَّفِیقُ وَ الْأَخُ الشَّقِیقُ
امام، مونسی دلسوز، پدری مهربان و برادری همدل است.
الکافی، ج۱، ص۲۰۰
آقا! پدرم! برادرم! مولایم!
هر روز به شوق دیدنت می‌آیم
امروز تو را حلقه به گوشم که شود
لبریز صدای روشنت فردایم
#حسین_ابراهیمی
چشم تو نوازشگر و مهرافروز است
در عمق نگاه تو غمی جانسوز است
یک روز به دست تو نگاهش را دوخت
زیبایی چشم آهو از آن روز است
#محمدجواد_غفورزاده
محبوب رضاست هر که دل‌ریشتر است
از کعبه صفای این حرم بیشتر است
اینجاست طبیبی که ندارد نوبت
هر دل که شکسته‌تر بُوَد پیشتر است
#سیدرضا_مؤید
آن لحظه که جان می‌رود از دست حسین!
دیدار تو آخرین امید است حسین!
تا همّت عشق است چرا منّت مرگ؟
باید به شهیدان تو پیوست حسین!
#میلاد_عرفان_پور
امام صادق (علیه‌السلام):
اَلْعِلْمُ جُنَّةٌ
دانش، سپر است.
الکافی، ج۱، ص۲۵
چون صبح، کلید آسمان می‌دهدت
عطر خوشِ عمر جاودان می‌دهدت
از پا منشین در ره دانش ای دوست
علم است که در بلا، امان می‌دهدت
#علی_اصغر_دلیلی_صالح
امام صادق (علیه‌السلام):
شَفَاعَتُنَا لَا تَنَالُ مُسْتَخِفّاً بِصَلَاتِهِ
شفاعت ما به کسی که نماز را سبک شمارد، نمی‌رسد.
فلاح السائل، ص۱۲۷
با شمعِ گمان، به صبح ایمان نرسد
بی‌جوششِ جان، به کوی جانان نرسد
آن کس که نماز را سبک بشمارد
هرگز به شفاعت امامان نرسد
#علی_اصغر_دلیلی_صالح