داستان‌هایی که از شام خراب آورده‌ام
عالمی از صبر خود در اضطراب آورده‌ام
رأس خونین تو بر نی بود با من همسفر
خود تو دانی زآن چه از شام خراب آورده‌ام
ای کتاب‌الله ناطق! بین تو بر بیمار خویش
آیه‌ای از سورهٔ اُمّ الکتاب آورده‌ام
سر زدم بر چوب محمل تا سرت دیدم به نی
وین سر بشکسته را، از خون خضاب آورده‌ام
پیش چشم من عزیزت در خرابه جان سپرد
سخت‌جانی بین که با این غصه، تاب آورده‌ام
کودک شش ماهه‌ات گر خفته روی سینه‌ات
از پی دیدار او همره، رباب آورده‌ام...
«خوشدلا» بربند لب از ماتم سلطان دین
چون براتِ رحمتِ یوم الحساب آورده‌ام
#خوشدل_تهرانی
شعر هیأت
ناب‌ترین اشعار آیینی
مرد آزاده حسین است که بود این هدفش
که شود کشته ولی زنده بماند شرفش
عوض آب زر، از خون سر این جمله نوشت
ای خوش آن کاو نکند بستر راحت، تلفش
امتحان کرد ز اصحاب، در آخر شبِ عمر
تا به جز مردم آزاده نماند، به صفش
درس غیرت ز وی آموز که تا در دم مرگ
دیده سوی حرم و حفظ زنان، بُد هدفش
برفشاندی به سوی چرخ که این هدیهٔ ماست
گشت از خون سر آن لحظه که لبریز کفش
سوخت کاخ ستمِ پور معاویه به شام
آتشین خطبهٔ زینب که ز دل بود تفش...
«خوشدل» این منزلتی نیست که هرکس باید
که جهان ناقد و ماییم چو دُرّ و خزفش
#خوشدل_تهرانی