همّت بلند

آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنه‌کام و به خاک آبرو نریخت

دستش ز دست رفت و به دندان گرفت مشک
کاخِ بلند همّت خود را فرو نریخت

چون مهر، خفت در دل خون شفق و لیک
اشکی به پیش دشمن خفّاش‌خو نریخت

غیرت نگر که آب به کف کرد و همتش
اما به جام کام، می از این سبو نریخت

چون رشته امید بریدش ز آب، گفت:
خاکی چو من کسی به سر آرزو نریخت

#اکبر_دخیلی
#دست_و_دریا