آگه چو شد از حالت بیماری او
دامن به کمر بست پیِ یاری او
چون دید کسی بر سر بالینش نیست
سرگرم شد آتش به پرستاری او
#محمدعلی_مجاهدی
شعر هیأت
ناب‌ترین اشعار آیینی
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو می‌پنداشت
غافل، که به هرکجا روان بود سرت
بندِ ستم از پای جهان برمی‌داشت
#عباس_براتی_پور
چون لاله به ساحت چمن می‌سوزم
با یاد تو پاره پاره تن می‌سوزم
در حسرت بوسه‌ای که خنجر آن روز
بر حلق تو زد، هنوز من می‌سوزم
#جواد_محقق
شوریده سری که شرح ایمان می‌کرد
هفتاد و دو فصلِ سرخ عنوان می‌کرد
با نای بریده نیز بر منبرِ نی
تفسیر خجسته‌ای ز قرآن می‌کرد
#سیدحسن_حسینی
عالم همه قطره‌اند و دریاست حسین
مردم همه بنده‌اند و مولاست حسین
ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش
از بس که کرم دارد و آقاست حسین
#سیدرضا_مؤید
آن‌سو نگران، نگاه پیغمبر بود
خورشید، رسول آه پیغمبر بود
ای تیغ پلید! می‌شکستی ای‌کاش
آن حنجره، بوسه‌گاه پیغمبر بود
#ساعد_باقری
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خورشیدبرادرم! تو که می‌رفتی
انگار غروب عمر زینب شده بود
#حسین_رستمی
زان‌روز که سوخت از عطش کام حسین
گوش دل عالم است و پیغام حسین
خوش‌وقت کسی که بعد نوشیدن آب
دارد عطش تلاوت نام حسین
#محمدجواد_غفورزاده
بر عهد بزرگ خود وفا کرد عمو
نامرد تمام کوفیان، مرد عمو
یک جرعه نگاه تو عطش را کافی‌ست
من آب نمی‌خواهم، برگرد عمو
#مهناز_سپهری
راضی به جدایی از برادر نشده
با چند امان‌نامه کبوتر نشده
آب از سر زانوان او بالاتر
مشتش پُرِ پُر... ولی لبش، تر نشده
#محمدحسین_ملکیان