چه شد مگر که زمین و زمان در آتش سوخت
که باغ خاطره‌ها ناگهان در آتش سوخت
به آبیاری گل‌های تشنه آمده بود
شراره خیمه زد و باغبان در آتش سوخت
میان آتش و خون بانگ یاعلی برخاست
صلات ظهر صدای اذان در آتش سوخت
از این بلا نه فقط سوخت جان مردم ما
که جان سوختگان جهان در آتش سوخت
به ابر گفت ببار و به برف گفت بموی
گمان کنم جگر آسمان در آتش سوخت
بگو سیاه بپوشد بهار سال جدید
لباس عید همه کودکان در آتش سوخت
چه درد و داغی از این درد و داغ بالاتر
ببین فرشتهٔ آتشنشان در آتش سوخت
پی نشاندن این درد و داغ طاقت‌سوز
هزار قافله اشک روان در آتش سوخت
بس است، روضهٔ آتش دگر مخوان شاعر
که خیمه‌های دل عاشقان در آتش سوخت...
#سعید_بیابانکی
شعر هیأت
ناب‌ترین اشعار آیینی
درختان در آتش، خیابان در آتش
خبر ترسناک است: میدان در آتش
خبر تلخ و سنگین، خبر سرد و غمگین
قدیمی‌ترین برج تهران در آتش
عجب روزگاری‌ست، انسان هراسان
عجب روزگاری‌ست، انسان در آتش
عجب روزگاری، عجب شام تاری
مسلمان در آوار و سلمان در آتش
چه رسم بدی، کاسبان در تماشا
دلیران و آتش‌نشانان در آتش
کسی از شهیدان سراغی بگیرد
همانان که رفتند خندان در آتش
سیاووش و پروانه، ققنوس و ساقی
از این دست مستان فراوان در آتش
چه شد عشق‌بازی، چه شد تک‌نوازی
خرابات ویران، نیستان در آتش
چه طوفان بی‌رحم و سوزان و سختی
الهی بسوزد زمستان در آتش
خدایا برای تو کاری ندارد
گلستان به پا کن، گلستان در آتش
#مهدی_جهاندار
طلوع ناگهان‌ها، زیر آوار
غروب قهرمان‌ها، زیر آوار
کماکان می‌تپد با عشق مردم
دل آتشنشان‌ها زیر آوار
#میلاد_عرفان_پور