این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
شش ماهِ تمام منتظر مانده علی
یک طفل مگر چقدر طاقت دارد
#سیده_مرضیه_یثربی
شعر هیأت
ناب‌ترین اشعار آیینی
فکری به حال ماهی در التهاب کن
بابا برای تشنگی من شتاب کن
دردی عمیق در رگ من تیر می‌کشد
من را برای ذبح عظیم انتخاب کن
هل من معین توست که لبیک می‌دهم
أمّن یجیب‌های مرا مستجاب کن
من روی دست‌های تو قد می‌کشم، پدر
از این به بعد روی نبَردم حساب کن
داغ جوان چه زود تو را پیر کرده است!
با خون من محاسن خود را خضاب کن
گهواره هم که تاب ندارد بدون من
فکری به حال خاطره‌های رباب کن
وقتش رسیده نیزهٔ خود را علم کنند
هفتاد و دومین غزلت را کتاب کن
#وحیده_گرجی
زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید
شجاعت ارث این قوم است، مثل شیر می‌آید
به روی دست بابا آسمان‌ها را نشان کرده
چقدر آبی به این چشمان بی‌تقصیر می‌آید!
زبانش کودکانه‌ست و نمی‌فهمم چه می‌گوید
ولی می‌خوانم از چشمش که با تکبیر می‌آید
به چیزی لب نزد جز آه، از لطف ستم اما
نمی‌دانم چرا از دست دنیا سیر می‌آید!
جهانی را شفاعت می‌کند با قطرهٔ اشکی
که از چشمش تو گویی آیهٔ تطهیر می‌آید
بگو ای آخرین سرباز میدان، چند سالت بود؟
که با خون دارد از زخم تو بوی شیر می‌آید
بخواب ای کودکم، لالا... که سیرابت کند دشمن
بخواب ای کودکم، لالا... که دارد تیر می‌آید
#علی_فردوسی
#دق_الباب
باید دل خود به عشق، پیوند زدن
دم از تو، تو ای خون خداوند! زدن
از تو، ره و رسم عشق باید آموخت
وز اصغر تو، به مرگ لبخند زدن!
#محمدعلی_مجاهدی
با خودم فکر می‌کنم اصلاً چرا باید
رباب
با آب
هم‌قافیه باشد؟
روضه‌خوان‌ها زیادی شلوغش کرده‌اند
حرمله آن‌قدر‌ها هم که می‌گویند تیرانداز ماهری نبود
هدف‌های روشنی داشت
تنها تو بودی که خوب فهمیدی
استخوانی که در گلوی علی بود سه‌شعبه داشت
شش ماه علی بودن را طاقت آوردی
خون تو جاذبهٔ زمین را بی‌اعتبار کرد
حالا پدرت یک قدم می‌رود برمی‌گردد
می‌رود برمی‌گردد
می‌رود...
با غلاف شمشیر برایت از خاک گهواره‌ای بسازد
تا دیگر صدای سم اسب‌های وحشی از خواب بیدارت نکند
رباب می‌رسد از راه
با نگاه
با یک جملهٔ کوتاه
آقا خودتان که سالمید ان‌شاءالله؟...
#سیدحمیدرضا_برقعی
حظهٔ سخت امتحان شده بود
چقَدَر خوب امتحان دادی
تا صدای پدر به گوشَت خورد
تن گهواره را تکان دادی
گرچه سمت تو تیر می‌آمد
هدف تیر قلب مادر بود
مادرت داشت نیمه‌جان می‌شد
روی دست پدر که جان دادی
می‌توانی گلو سپر بکنی
تیر حتی اگر سه پر باشد
تیر خوردی و راه و رسمت را
به تمام جهان نشان دادی
حیف خون گلوت بود اگر
قطره‌ای روی خاک می‌افتاد
از زمین دلخوری برای همین
خون خود را به آسمان دادی
گر چه شش‌ماه داشتی اما
یک‌شبه پا گذاشتی بر اوج
لحظهٔ سخت امتحان شده بود
چقدر خوب امتحان دادی
#سیدعلی_محمد_نقیب
آن جمله چو بر زبان مولا جوشید
از نای زمانه نعرهٔ «لا» جوشید
تنها ز گلوی اصغرِ شش‌ماهه
خون بود، که در جواب بابا جوشید
#سیدحسن_حسینی
پوشید سرباز کوچک، قنداقه یعنی کفن را
پیمود یاس سپیدی، راه شقایق شدن را
نالید یعنی مرا هم در کاروانت نصیبی‌ست
یعنی که در پیشگاهت آورده‌ام جان و تن را...
قدری بنوشان مرا از، اشک غریبانهٔ خویش
تا حس کنم در نگاهت، لب‌تشنه پرپر زدن را
تا چند اینجا بمانم، وقتی در این ظهر غربت
می‌بینی افتاده بر خاک، یاران گلگون‌کفن را
یک سینه داری پر از داغ، دست تو بگذارد ای کاش
بر شانهٔ کوچک من، این داغ قامت‌شکن را
ناگاه در دست مولا، یک چشمه جوشید از خون
بوسید تیری گلویِ آن شاخهٔ نسترن را
گهواره خالی خدایا، تنها دلی ماند و داغی
داغی که از من گرفته‌ست، پروای دل‌سوختن را
#رضا_معتمد
#مرثیه_سرخ_گلو
باصفاتر ز بانگِ چلچه‌ای
عاشقِ واصلی و یکدله‌ای
راه صد ساله را شبی رفتی
خالی از فکر زاد و راحله‌ای
بهرِ اتمام حُجَّت آمده‌ای؟
یا که از زمرهٔ مباهله‌ای؟
بعدِ کوچِ برادرت اکبر
بی‌قراری و تنگ‌حوصله‌ای
تو کجا خواستی ز مادر شیر؟!
تو کجا اهل خواهش و گله‌ای؟!
تو قنوتی به روی دستِ پدر
تو قیامی، تو عطرِ نافله‌ای
با نگاهت که شیرگیر شده‌ست
چیره بر حیله‌های حرمله‌ای
خواست دشمن حسین را بکشد
به گمانش تو ختم غائله‌ای
غافل از آن‌که در حماسهٔ خون
تو شروعی، اگر چه بسمله‌ای
و سلام خدا بر آل علی
که تو از آن تبار و سلسله‌ای
#جواد_محمدزمانی
#دلواپسی‌های_اویس
طوفان شد و موج و از دل صحرا رفت
رودی کوچک به یاری دریا رفت
می‌خواست که خطبه‌ای بخواند با خون
از منبر دستان پدر بالا رفت
#جلیل_صفربیگی