برگرد ای توسل شب‌زنده‌دارها
پایان بده به گریه چشم‌انتظارها
از یک خروش ناله عشاق کوی تو
«حاجت روا شوند هزاران هزارها»
یک بار نیز پشت سرت را نگاه کن
دل بسته این پیاده به لطف سوارها...
ما را به جبر هم که شده سر به زیر کن
خیری ندیده‌ایم از این اختیارها
باید برای دیدن تو «مهزیار» شد
یعنی گذشتن از همگان «محض یار»ها...
یک بار هم مسیر دلم سوی تو نبود
اما مسیر تو به من افتاده بارها
شب‌ها بدون آمدنت صبح ظلمت‌اند
برگرد ای توسل شب زنده‌دارها
این دست‌ها به لطف تو ظرف گدایی‌اند
ای أیّهاالعزیز تمام ندارها
#علی_اکبر_لطیفیان
شعر هیأت
ناب‌ترین اشعار آیینی
ای جان جهان، عیان تو را باید دید
با دیدهٔ خونفشان تو را باید دید
در مسجد سهله از تو دم باید زد
در مسجد جمکران تو را باید دید
#محمدعلی_مجاهدی
یکی از همین روزها، ناگهان
تو می‌آیی از نور، از آسمان
تو می‌آیی و شب زمین می‌خورد
و قد می‌کشد نور، در آسمان
قفس با ظهور تو خط می‌خورد
زمین می‌شود سهم آزادگان
به سر می‌رسد فصل سرد سکوت
ترک می‌خورد بغض فریادمان
تو می‌آیی از فصل عدل علی
به تقسیم لبخند، تقسیم نان
تو از سمت توفان شبی می‌رسی
به دست تو تیغی عدالت نشان
تو می‌آیی و با سرانگشت تو
ورق می‌خورد سرنوشت جهان
تو در باغ آدینه گل می‌کنی
بهار عدالت، امام زمان!
#رضا_اسماعیلی
#آخرین_غزل
یوسف، ای گمشده در بی‌سروسامانی‌ها!
این غزل‌خوانی‌ها، معرکه‌گردانی‌ها
سر بازار شلوغ است، تو تنها ماندی
همه جمعند، چه شهری، چه بیابانی‌ها
چیزی از سورۀ یوسف به عزیزی نرسید
بس که در حق تو کردند مسلمانی‌ها
همه در دست، ترنجی و از این می‌رنجی
که به نام تو گرفتند چه مهمانی‌ها...
«این چه شمعی‌ست که عالم همه پروانۀ اوست؟»
این چه پروانه که کرده‌ست پرافشانی‌ها؟
یوسف گمشده! دنبالۀ این قصه کجاست؟
بشنو از نی که غریبند نیستانی‌ها
بوی پیراهن خونین کسی می‌آید
این خبر را برسانید به کنعانی‌ها
#مهدی_جهاندار
#عشق_سوزان_است
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کرده‌اند اردیبهشتی می‌رسد از راه
بهاری می‌رسد از راه و می‌گویند می‌روید
گل داوودی از هر سنگ، حسن یوسف از هر چاه
بگو چله‌نشینان زمستان را که برخیزند
به استقبال می‌آییمت ای عید از همین دی ماه
به استقبال می‌آییمت آری دشت پشت دشت
چه باک از راه ناهموار و از یاران ناهمراه
به استهلال می‌آییمت ای عید از محرم‌ها
به روی بام‌ها هر شام با آیینه و با آه...
سر بسمل شدن دارند این مرغان سرگردان
گلویی تر کنید ای تیغ‌های تشنه، بسم‌الله!
#محمدمهدی_سیار
#حق_السکوت
نمازی خوانده‌ام در بارش یک‌ریز ترتیلش
فدای عطر حول حالنای سال تحویلش
کلید آسمان در دست، مردی می‌رسد از راه
پر است از معنی آیات ابراهیم، تنزیلش
زمین هر روز فرعونی دگر در آستین دارد
دعا کن هر سحر آبستن موسی شود نیلش
زمان اسب سپید مهدی موعود را ماند
به گردش کی رسد بهرام ورجاوند با فیلش
زمین یک روز در پیش خدا قد راست خواهد کرد
به قرآنی که گل کرده‌ست از تورات و انجیلش
#علیرضا_قزوه
#سوره_انگور
عهدی‌ست که بسته‌ایم، برمی‌خیزیم
با آن‌که شکسته‌ایم، برمی‌خیزیم
هر وقت که نام عشق را می‌خوانند
هر جا که نشسته‌ایم، برمی‌خیزیم
#هادی_فردوسی
ای صاحب عشق و عقل، دیوانۀ تو
حیران تو آشنا و بیگانۀ تو
دیدار تو را همه نشانی دادند
ای در همه جا، کجاست پس خانۀ تو
#قیصر_امین_پور
دست خدا پردۀ‌شب را شکافت
صبح شد و نور خداوند تافت
کبکبۀ موکب سلطان رسید
منتظران نیمۀ شعبان رسید
دست خدا، هیمنۀ ذوالفقار
باز شد از غیب جهان آشکار...
ای ز وجود تو، وجود همه
رشحه‌ای از بود تو، بودِ همه
هستی عالم همه از هست توست
خیر دو عالم همه در دست توست
بودِ همه از تو و بودِ تو لطف
غیبتت از ما و وجودِ تو لطف
واسطۀ فیض خدایی تویی
در دو جهان علّت غایی تویی
خلق خدا را به خدا رهبری
نور دل و دیدۀ پیغمبری
سیّدی و قافله‌سالار ما
دستی خداییّ و، نگهدار ما
حجّت حق، قطب زمان، روح دین
نور خدا در ظلمات زمین
آیت کبرای خدای جهان
مهدی موعود، امام زمان
ای زده بر بام فلک زآگهی
بیرق توحید خلیل‌اللهی...
پرده‌نشین و همه جا ناظری
غایبی و در همه جا حاضری
خیز و ز رخساره بر افکن نقاب
ای خجل از سایۀ تو آفتاب...
پرده برانداز که بی روی تو
روز همه شد چو شب موی تو
ما همه دلدادۀ روی توییم
خاک‌نشین سر کوی توییم
غیبت اگر می‌کنی، از ما چرا
حال که شد، غیبت کبری چرا
طبع «ریاضی» که غزل‌خوان توست
خاک بَرِ رفعت ایوان توست
#محمدعلی_ریاضی_یزدی
#خوشه‌های_طلایی
ای ولی عصر و امام زمان
ای سبب خلقت کون و مکان
ای به ولای تو، تولّای ما
مهر تو آیینۀ دل‌های ما
تا تو ز ما روی نهان کرده‌ای
خون به دل پیر و جوان کرده‌ای
خیز و ببین ای شه دنیا و دین
کفر گرفته همه روی زمین
عالم ما عالم دیگر شده
آینۀ دهر مکدّر شده
خیز و بکش تیغ دو سَر از نیام
ای شه منصور پی انتقام
خیز و جهان پاک ز ناپاک کن
روی زمین پاک ز خاشاک کن
ای به تو امید همه خاکیان
بلکه امید همه افلاکیان
شمس و فلک شمسۀ ایوان توست
جنّ و ملک بندۀ دربان توست
مطلع وَالشّمس بود روی تو
مظهر وَالّلیل دو گیسوی تو
دیدۀ خلقی همه در انتظار
کز پس این پرده شوی آشکار
مُحتَجب از خلق جهان تا به کی؟
در پس این پرده نهان تا به کی؟
ما که نداریم به غیر از تو کس
ای شه خوبان تو به فریاد رس
#ذاکر_جوهری
#خوشه‌های_طلایی