در نام رقیه، فاطمه پنهان است
از این دو، یکی جان و یکی جانان است
در روی کبود آن دو، پیداست خدا
آئینه بزرگ و کوچکش یکسان است
#سیدرضا_مؤید
شعر هیأت
ناب‌ترین اشعار آیینی
پیامبر اعظم (صلوات‌الله‌علیه):
إنَّما بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکارِمَ الْأخْلاقِ
من مبعوث شدم تا فضائل اخلاق را به کمال برسانم.
مکارم الأخلاق، ص۸
پیغمبر اعظم که به عصمت طاق است
در خُلق عظیم شهرۀ آفاق است
فرمود: ظهور نور من، بعثت من
رستاخیز مکارم اخلاق است
#محمدجواد_غفورزاده
گهگاه تنفسی به اوقات بده
رنگی به همین آینه مات بده
من می‌دانم سرت شلوغ است ولی
گاهی به خودت وقت ملاقات بده
#محمدمهدی_سیار
امام جواد(علیه‌السلام):
مَنْ هَجَرَ الْمُدَاراةَ قَارَبَهُ الْمَکْرُوهُ؛
کسی که سازش و مدارا با مردم را رها کند، ناراحتی به او روی می‌آورد.
بحار الانوار، ج۷۵، ص۳۶۳
از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی
غم با دل تنگت آشنا خواهد شد
با اهل جهان اگر مدارا نکنی
#محمدابراهیم_لکزیان
امام هادی(علیه‌السلام):
اُلقَوُا النِّعَمَ بِحُسْنِ مُجَاوَرَتِهَا، وَ الْتَمِسُوا الزِّیَادَةَ مِنْهَا بِالشُّکْرِ عَلَیْهَا؛
برای نعمت‌ها، همسایه‌ی خوبی باشید و با شکرگزاری، خواستار افزایش آن باشید.
مسند الامام الهادی(علیه‌السلام)، ص۳۰۵
از لطف نسیم، گل شود گلگون‌تر
زیباتر و دلرباتر و موزون‌تر
پاکیزه دلان همیشه نعمت‌ها را
با شکر و سپاس می‌کنند افزون‌تر
#محمدجواد_غفورزاده
امام هادی(علیه‌السلام):
اَلتَّوَاضُعُ أَنْ تُعْطِیَ النَّاسَ مَا تُحِبُّ أَنْ تُعْطَاه؛
فروتنی در آن است که با مردم چنان باشی که دوست داری با تو چنان باشند.
المهجة البیضاء، ج۵، ص۲۲۵
جانا! به فروتنی، گر ایمان داری
یا میل به رفتار کریمان داری
با مردم روزگار خود همدل باش
آن‌گونه که انتظار از آنان داری
#محمدجواد_غفورزاده
از غنچه‌ی بوستان، شکوفاتر باش
سرسبز بمان و باغبان باور باش
خواهی که دچار ضعف و ذلت نشوی
راضی به رضای «پدر و مادر» باش
#محمدجواد_غفورزاده
امام هادی(علیه‌السلام):
إِنَّ اللَّهَ جَعَلَ الدُّنْیَا دَارَ بَلْوَى وَ الْآخِرَةَ دَارَ عُقْبَى وَ جَعَلَ بَلْوَى الدُّنْیَا لِثَوَابِ الْآخِرَةِ سَبَباً وَ ثَوَابَ الْآخِرَةِ مِنْ بَلْوَى الدُّنْیَا عِوَضاً؛
خداوند دنیا را سرای امتحان و آزمایش ساخت و آخرت را سرای رسیدگی قرار داده است، و بلای دنیا را وسیله‌ی ثواب آخرت و ثواب آخرت را عوض بلای دنیا قرار داده است.
تحف العقول، ص ۵۱۲
بگذار، دعای مستجابت بدهند
از کوثر عرفان، میِ نابت بدهند
«امروز» اگر سهم تو شد رنج و بلا
ره توشه‌ی «فردا» و، ثوابت بدهند
#محمدجواد_غفورزاده
چون موج، خروشان و پریشان حالیم
دنیا طلبان بی‌پر و بی‌بالیم
امروز به «مال» اگرچه دل می‌بندیم
فردا ـ به خدا ـ در گرو «اعمالیم»
#محمدجواد_غفورزاده
در علم و فضیلت و ادب، دریایی
در عصمت و صبر و حلم، بی‌همتایی
سجاده‌ی تو شمیم کوثر دارد
تو آینه‌ی حقیقی زهرایی
ای روح زلال! نور کوثر داری
تو عطر گل یاس پیمبر داری
در حجب و حیا آینه‌ی فاطمه‌ای
در وقت خطابه شور حیدر داری
ای پشت و پناه قافله، چون زینب
همراز نماز نافله، چون زینب
در شام نیفتاده‌ای از پا، بانو!
یک لحظه در این مقابله چون زینب
هر چند که بی‌صبر و قراری بانو!
هرچند غریب و داغداری بانو!
در کوفه‌ی بی‌کسی و شام غربت
چون کوه وقار، استواری بانو!
در روز دهم چو شمع افروخته‌ای
در آتش بی‌کسی و غم سوخته‌ای
تا سر حد جان، حمایت از مولا را
از مادر خود فاطمه آموخته‌ای
از دیده اگر چه خون دل افشاندی
آن روز تمام کوفه را لرزاندی
ای دخت علی! هیمنه‌ی کوفی‌ها
می‌ریخت به هر خطابه که می‌خواندی
آن روز رسیده بود جانت بر لب
می‌سوخت تمام پیکر تو در تب
پروانه صفت گرم طواف عشق و
ذکر لب خسته‌ی تو: زینب زینب
آن ماتم بی‌کرانه را معنا کن
آن غربت جاودانه را معنا کن
یک‌بار برای زائرانت بانو!
تو طعنه‌ی تازیانه را معنا کن
شش ماه شبیه روضه‌خوان می‌خواندی
از غربت و داغ بی‌کران می‌خواندی
از نیزه و قتلگاه و خون می‌گفتی
از طشت طلا و خیزران می‌خواندی
#یوسف_رحیمی