رفتی سبد سبد گل پرپر بیاوری
مرهم برای زخم کبوتر بیاوری
ردِّ هزار چلچله را پر کشیده‌ای
تا از شب طلائیه سر در بیاوری
کنج کدام خاطره جا مانده غربتت
رفتی نشانی از غم مادر بیاوری
این قطعه خاک، بوی ملائک گرفته است
ای کاش هدیه، تربت سنگر بیاوری
می‌شد که در مسیر رهایی شکوفه داد
بوی بهشت از دل معبر بیاوری
از پشت خاکریز، نه از پشت میز‌ها
شمعی به یاد غربت حیدر بیاوری
زخمی‌ترین نشانۀ پرواز در تو بود
رفتی که تا دو بال سبک‌تر بیاوری
#حسین_عبدی
