کسی که جان عزیزش، عزیز، پیشِ خداست
به جان هرچه عزیز است، سیدالشهداست
برای مردِ خدا نیست، بیم جان هرگز
که در مصاف، خطرآشنا و بی‌پرواست
حسین یاور دین بود و یار مظلومان
حسین خاطره‌ای تا همیشه پا برجاست
تو را که مانده به دل حسرتی ز عاشورا
بیا ببین که جهان صحنه‌ای ز عاشوراست
به خونِ خلق خدا دست ظلم رنگین است
غریو خلقِ ستم‌دیده روز و شب برپاست
کجاست دست رهانندهٔ خداجویان؟
که فتنه‌های زمان در کمین آدم‌هاست
اگر تو یاور دینی، حسین را دریاب
که وقت یاری خورشید کربلا حالاست
ز خدمتی که برآید ز دست، دست مدار
که در حمایت خلق خدا، خدا با ماست
برای رونق این دین، قیام کرد حسین
قیام او به حقیقت قوام دین خداست
قیام کرد که برپا بماند اصل نماز
که این چراغ به ما روشنی‌رسان، فرداست
حسین دین خدا را، ز خون بهاری کرد
بهار دین خدا در گل نماز شماست
#محمدجواد_محبت
#از_سنگ_ناله_خیزد
شعر هیأت
ناب‌ترین اشعار آیینی
آن سو، همه برق نیزه و جوشن بود
این سو، دلی از فروغ حق روشن بود
بود آنچه شهامت و شهادت می‌خواست
چیزی که نبود، بیمی از دشمن بود
#محمدجواد_محبت
تو را به جان عزیزت قسم بیا برویم
بیا و در گذر این وقت شب کجا برویم؟
کجای عمر ز دیدار آشنا خوشتر؟
بیا عزیز به دیدار آشنا برویم
غبار خستگی از جان و دل فروشوییم
لباس شوق بپوشیم و باصفا برویم
سفیر آب، فرستاده دعوتی روشن
وضو بگیر به رغبت، بگیر، تا برویم
سپیده با گل تکبیر می‌رسد از راه
اشاره می‌کند از کوچه‌ی دعا برویم
نه راه دور و نه در بسته، بخت از این خوشتر؟
بیا عزیز! درِ خانه‌ی خدا برویم
از آن کرانه بلند است صوت پاک اذان
خوش است مسجد و خوشتر که با شما برویم
#محمدجواد_محبت
راه گم بود، اگر نام و نشان تو نبود
اگر آن دیدهٔ بر ما نگران تو نبود
کوه بیداد ز بنیاد نمیشد ویران
اگر از خشم، نهیب تو، تکان تو نبود
ریشه آنچه نباید، که ز جا بر می‌کند؟
اگر امید، به بازوی توان تو نبود
چه کسی راه، به دنیای کرامت میجست
اگر انوار دل فیض‌رسان تو نبود؟
جامهٔ نو، که بر این ملک کهن میپوشید؟
آه... ای پیر، اگر بخت جوان تو نبود
پای تردید به دل‌های کسان وامیشد
نام محبوب، اگر وردِ زبان تو نبود
مأمنی یافت سخن‌های خوش اهل طریق
که در اظهار، به جز طرز بیان تو نبود
آنچه گفتی و بر آن زد دل ما، مُهر قبول
حرف حق بود، فقط حرف دهان تو نبود
هستیات بود برازنده سیر ملکوت
این جهان گرچه جهان بود، جهان تو نبود
#محمدجواد_محبت