آه از این شعله...

عالمى سوخته از آتش آهِ من و توست
این در سوخته تا حشر گواهِ من و توست
 
غربتم را همه دیدند و تماشا کردند
بی‌پناهی فقط انگار پناهِ من و توست
 
کوچه آن روز پر از دیده‌ی نامحرم بود
همه‌ی روضه نهان بین نگاهِ من و توست
 
صورت نیلی تو از نفس انداخت مرا
گرچه زهرای من این اول راهِ من و توست
 
آه از این شعله که خاموش نگردد دیگر
آه از آن روز که بر نی سر ماهِ من و توست

#یوسف_رحیمی