کریم السّجایا
کریم السّجایا، جمیل الشّیم
نبّى البرایا، شفیع الامم
امام رسل، پیشواى سبیل
امین خدا، مهبط جبرئیل
شفیع الورى، خواجه بعث و نشر
امام الهدى، صدر دیوان حشر
کلیمى که چرخ فلک طور اوست
همه نورها، پرتو نور اوست
شفیعٌ مطاعٌ نبىُّ کریمٌ
قسیمٌ جسیمٌ نسیمٌ وسیمٌ...
شبى بر نشست، از فلک بر گذشت
به تمکین و جاه از ملک در گذشت
چنان گرم در تیهِ قربت براند
که بر سدره جبریل از او باز ماند
بدو گفت سالار بیت الحرام
که؛ اى حامل وحى، برتر خرام
چو در دوستى مخلصم یافتى
عنانم ز صحبت چرا تافتى؟
بگفتا: فراتر مجالم نماند
بماندم، که نیروى بالم نماند
اگر یکسر موى برتر پرم
فروغ تجلّى بسوزد پرم...
چه نعت پسندیده گویم تو را؟
علیک السلام، اى نبّى الورى
درود ملک بر روان تو باد
بر اصحاب و بر پیروان تو باد
خدایا به حقّ بنى‌فاطمه
که بر قولم ایمان کنم خاتمه
اگر دعوتم رد کنى ور قبول
من و دست و دامان آل رسول
چه کم گردد، اى صدر فرخنده پى
ز قدرِ رفیعت به درگاه حىّ؟
که باشند مشتى گدایان خیل
به مهمان دار السّلامت طفیل...
بلند آسمان پیش قدرت خجل
تو مخلوق و آدم هنوز آب و گل
تو اصل وجود آمدى از نخست
دگر هر چه موجود شد، فرع توست
ندانم کدامین سخن گویمت؟!
که والاترى ز آنچه من گویمت
تو را عزّ لولاک تمکین، بس است
ثناى تو، طه و یاسین بس است
چه وصفت کند «سعدى» ناتمام؟
علیک الصلوة اى نبّى السّلام
#سعدی
